Wszystkie niemal współczesne trendy w rozwoju osobistym mają źródło w konwencjonalnej psychologii i psychoterapii bądź w ruchach para-religijnych, a nawet mistycznych. Coaching i mentoring początek wzięły z racjonalnej psychologii akademickiej, tworzącej duży dział psychologii, nazywanej czasem w odróżnieniu od klinicznej psychologią pozytywną. O ile psychologia kliniczna zajmuje się opisywaniem, diagnozą i terapią osób zaburzonych lub chorych, o tyle pozytywna skierowana jest do osób zdrowych, które jednak chcą w życiu osiągnąć “coś więcej”.
Coaching – wydobywanie ukrytych skarbów
Ruch coachingowy (ang. coach – trener) narodził się w USA i szybko rozszedł po całym bogatym świecie krajów “pierwszego świata”, w tym większości krajów europejskich, dotarł w latach 90. XX wieku także do Polski. To metoda pracy z klientem (grupą lub jednostką), mająca na celu uświadomienie sobie swoich możliwości, zdolności, całego ukrytego gdzieś potencjału rozwojowego, który w pewnych okresach życia obniża dynamikę i zależy też od tego, w jakich środowiskach (socjologia mówi o “mikroświatach”) klient przebywa i działa. Coach za pomocą technik opartych na rozmowie, zadaje pytania naprowadzające na znalezienie czy to konkretnego rozwiązania jakiegoś problemu osobistego i/lub zawodowego, czy to ogólnie na rozpoczęcie poszukiwania owego “talentu kluczowego”, od którego wszystko w dalszym życiu będzie zależeć (oczywiście, może to być więcej niż jeden talent).
Mentoring – rozwiązania szyte na miarę przedsiębiorstw
Ta szkoła również polega na racjonalizmie, ale bardziej skierowana jest do określonych osób, na przykład samej kadry menedżerskiej w firmie, do zarządu czy kierownictwa. Chodzi tu nie o doraźne rozwiązania, ale o długofalową strategię działania na rzecz naprawy, poprawy lub udoskonalenia korporacji (są częstym klientem mentorów), którą wdraża się stopniowo i delikatnie w życie przy porozumieniu zarządu z pracownikami. Bardziej chodzi tu o konkretną wiedzę ekspercką, jaką musi mieć mentor. W skład wiedzy eksperckiej może wchodzić np. zarządzanie, marketing, facylitacja lub ekonomia. Te konkrety właśnie odróżniają mentoring od bardziej ogólnego coachingu. Wiele firm uważa, że do dobrego tonu jest posiadać zespół mentorski, co pozytywnie wpływa na wizerunek firmy na rynku.